Dzień 19: Pokrzywna – Prudnik

Witamy ostatni dzień naszej wyprawy! Pogoda dzisiaj rano dopisała. Po otwarciu namiotu zajrzało do niego piękne słońce. Trochę żal, że to już dzisiaj ale wszystko co dobre szybko się kończy. Prawej trzy tygodnie minęły jak z bicza strzelił. Po szybkim śniadanku po raz ostatni pakujemy swój namiot i opuszczając gościnne progi naszego campingu ruszamy w drogę.

 

W Pokrzywnej przechodzimy pod malowniczym wiaduktem kolejowym i przecinamy ośrodek rekreacyjny ze stawami hodowlanymi. Właściciel musiał mieć niezłe „chody” skoro poprowadzono Główny Szlak Sudecki przez jego posiadłość. Zawsze podróżnik może przystanąć na pyszną rybkę prosto ze stawu. Tutaj trzeba się wspiąć na małą górkę by za nią, już polami, dotrzeć do miejscowości Wieszczyna.

 

Przy schronisku młodzieżowym odnajdujemy wieżę widokową. Oczywiście wspinamy się na szczyt by przejrzeć się okolicznej panoramie. Prudnika stąd niestety nie widać gdyż przysłania ją góra o wdzięcznej nazwie Długota (457 m). Po pokonaniu tego wzniesienia docieramy do Dębowca skąd już prosta droga do sanktuarium św. Józefa którym opiekują się ojcowie franciszkanie. Jako ciekawostkę należy wspomnieć, że w latach 50. ubiegłego wieku więziono tu prymasa Polski – kardynała Stefana Wyszyńskiego, Po zwiedzeniu kościoła przemieszczamy się na Kozią Górę gdzie znajduje się kolejna dzisiaj wieża widokowa. Do złudzenia przypominająca tą z Wieszczyny. Podziwiamy z jej szczytu cel naszej wędrówki – miasto Prudnik.

 

Ostatni odcinek naszej trasy pokonujemy już asfaltową drogą, która przy rogatkach miasta wzbogaca się o chodnik. Przemaszerowujemy przez park by dojść na rynek w Prudniku. Postanawiamy zwiedzić trochę miasto więc podziwiamy fragmenty murów miejskich i zaglądamy do wieży Voka – relikcie dawnego średniowiecznego zamku. Przysiadamy w końcu na zasłużony obiad po którym odwiedzamy tutejsze schronisko młodzieżowe. Miła Pani z obsługi przekazuje nam dyplomy za przejście Głównego Szlaku Sudeckiego! Teraz już tylko zostało nam udać się na dworzec kolejowy gdzie kończymy naszą 19-dniową przygodę. Czy było warto? Oj tak, polecamy wszystkim ten szlak z całego serca!