Blog

     Po smacznie przespanej na polu za Szarocinem nocy budzi nas labrador. Spacerując ze swoim Panem drogą przy naszym namiocie postanowił nas w środku odwiedzić. Tak wybudzeni postanawiamy szybko się spakować i ruszyć w dalszą drogę gdyż nasza polanka wciąż pozostaje w cieniu rozpościerającej się tuż obok góry o ciekawej nazwie Łysunia (677 m). Jest tutaj wciąż wilgotno od rosy i dość chłodno. Przechodzimy przez wierzchołki okolicznych wzgórz do miejscowości Paprotki gdzie nad Jeziorem Bukowskim przysiadamy by w końcu zjeść śniadanie. W końcu możemy się wygrzać w słońcu sycąc się widokami oraz naszym posiłkiem.

 

    Po minięciu tamy i wejściu do Bukówki witają nas sympatyczne tablice z napisami „Przytul Mnie” czy „Daj Buziaka”… Sympatyczne miejsce. W drodze do Lubawki mijamy jeszcze łabędzie i żaby stworzone z opon samochodowych oraz dwie świnki z bel siana. Lubawka jest ciekawą miejscowością położoną w tzw. Bramie Lubawskiej czyli obniżeniem śródgórskim co powodowało częste przemarsze obcych wojsk i palenie tego miasta, My na szczęście nie mamy zamiaru nic tu palić, wystarczą nam lody zjedzone na malowniczym rynku i ruszamy w dalszą drogę. Przechodzimy obok okazałego budynku dworca, obecnie nieużywanego i popadającego w runę. Lubawka znana jest również ze skoczni narciarskiej „Krucza Skała”, jednak szlak prowadzi dość daleko od tego miejsca. Wkraczamy zatem w Góry Kamienne i kierujemy się do Krzeszowa.

 

   Pierwszy na naszej drodze pojawia się interesujący, drewniany pawilon opata „Na Wodzie” w Betlejem, przysiółku Krzeszowa. Niestety jest w remoncie więc nie zajrzymy do środka, a podobno warto. Po krótkim leśnym spacerze naszym oczom ukazuje się potężna, barokowa bazylika sanktuarium Maryjnego nazywane „Europejską Perłą Baroku”. Przez wieki gospodarowali tu cystersi oraz benedyktyni jednak obecnie opactwo zarządzane jest przez zakon benedyktynek. Poza tym mają bardzo smaczną kuchnię Po krótkim odpoczynku i oranżadce malinowej ruszamy dalej w kierunku Góry Św. Anny (592 m) gdzie spod kaplicy rozciąga się panorama na klasztor i Góry Kamienne.

 

     Jeszcze tylko Góra Ziuty (630 m) i schodzimy do doliny gdzie znajdują się dwie wioski Grzędy oraz Grzędy Górne. Dopada nas tutaj pierwszy kryzys tej wyprawy i Sylwia zaczyna nawet szukać już noclegu. Niestety albo na szczęście miejscowości te nie oferują noclegów… Zatem nie ma rady, musimy zdobyć Lesistą (860 m). Jak na złość na podejściu atakują nas chmary owadów, które dopiero odpuszczają na szczycie. Przy zejściu odczuwamy czym są Góry Kamienne. Bartek przeciera sobie stopy, a Sylwia ma już dość.

 

Do Sokołowska docieramy już po zmroku. Czujemy, że do schroniska Andrzejówka, gdzie mamy nocować, już o własnych siłach nie dotrzemy dlatego zaczynamy szukać noclegu. Jak na złość odbędzie się tutaj jutro bieg, na który zjechało dużo zawodników zajmując wszystkie okoliczne kwatery. Z pomocą przychodzi nam Pani pracująca w miejscowym schronisku młodzieżowym, która oferuje nam podwózkę do Andrzejówki swoim autem. Prawdziwy anioł! Nadkładając drogi podrzuca nas pod schronisko i życzy powodzenia w dalszej drodze ponieważ sama jest fanką górskich wycieczek.

 

        Udało się. Rozkładamy namiot, opłacamy swoje miejsce u gospodarzy dzięki czemu możemy korzystać z całego zaplecza, a prysznic i coś ciepłego do zjedzenia to jest coś czego nam teraz potrzeba. Pod schroniskiem wystawią swoją sztukę zaproszony gościnnie teatr. My już jednak nie mamy sił na kulturalne rozrywki i szybko zapadamy w sen w akompaniamencie prawosławnych śpiewów dwóch kleryków, którzy mieli rozbity obok nas namiot i tak żegnali dzień.