Dzień 3: Petrova Bouda – Karpacz

Wspinamy się teraz na Mały Szyszak (1440 M), mijamy kolejne wzniesienie o wdzięcznej nazwie Tępy Szczyt (1387 m) by dotrzeć pod skałę Słonecznik. Po naszej lewej stronie rozpościera się rozległa panorama na Kotlinę Jeleniogórską. Widoczność jest dobra więc Jelenią Górę widzimy jak na dłoni. Pod naszymi stopami widać Kocioł Wielkiego Stawu, a po minięciu ruin dawnego schroniska Księcia Henryk także Małego Stawu. Ostatnio powstały plany budowy w miejscu dawnego schronisko nowego, dość nowoczesnego obiektu o dość wątpliwej urodzie (zdaniem części karkonoskich turystów). Przyspieszamy kroku ponieważ przed nami już pora obiadowa. Migają nam jeszcze po drodze schronisko Samotnia nad Małym stawem oraz położne tuż nad nim schronisko Strzecha Akademicka. Na szczęście tym obiektom nikt już nie zarzuca braku urody czy niedopasowania do miejscowych krajobrazów.

 

Docieramy do Równi pod Śnieżką, gdzie odbijamy lekko żółtym szlakiem do Lucni Boudy. Jest obecnie największe schronisko górskie w tej części Europy. Większe SA chyba tylko w Alpach. Poza kubaturą, o ogromie tego miejsca może świadczyć posiadanie własnej piekarni, browaru, a nawet hodowli pstrągów! No właśnie browaru… Zatem udajemy się tam na obiad  Dobrze napojeni i odżywieni, a także pozostający pod wrażeniem sprawnej obsługi czeskich kelnerów wracamy z powrotem na nasz Główny Szlak Sudecki. Przed nami Śnieżka (1603 m). Najwyższy szczyt Karkonoszy również nie znajduje się na GSS ale tuż przy nim, Oczywiście nie mogliśmy sobie odmówić wizyty u naszej dobrej znajomej.

Przed wspinaczka wstępujemy do schroniska Dom Śląski by zostawić bagaże i „na lekko” zdobywamy Śnieżkę najkrótszym, czerwonym szlakiem. Niestety królowa nie jest dla nas łaskawa gdyż jej wierzchołek spowity jest chmurami. Robimy sobie pamiątkowe zdjęcie przy słynnych talerzach, odwiedzamy najwyżej położoną w Republice Czeskiej pocztę i patrzymy z przerażeniem na ogromną kolejkę do kolejki  Chodzi o wyciąg gondolowy poprowadzony od czeskiej strony. Jak widać jest wielu chętnych do bez wysiłkowego „zdobycia” tego szczytu. Do Domu Śląskiego wracamy tzw. Drogą Jubileuszową i zaczynamy powolne zejście do Doliny Łomniczki. Na szczęście wybraliśmy „właściwy kierunek:” i nie musimy pokonywać tego stromego podejścia. W samej dolinie znajduje się małe schronisko, obecnie zamknięte gdyż zostało zdewastowane przez poprzednich najemców. Doszły nas słuchy, że powstały poważne plany remontu tego miejsca. Oby tak się stało.

 

Idąc dość dłuższym odcinkiem szlaku, poprowadzonym lasem docieramy do Karpacza. Mijamy skocznię narciarską, przy której ktoś wynajął taras z której ją widać w całości. Nie skorzystaliśmy gdyż z drogi też się ładnie prezentowała do zdjęcia. Niestety pora jest taka, że większość atrakcji Karpacza zamknęła przed nami swoje podwoje dlatego kierujemy się prosto do browaru restauracyjnego Sowiduch. Polecamy to miejsce, można smacznie zjeść i wypić w otoczeniu przepięknie urządzonych sal w tematyce miejscowej historii Walonów, zielarzy i Ducha Gór czyli Liczyrzepy. My tymczasem udajemy się na pole namiotowe na zasłużony odpoczynek. Jutro przed nami tajemnicze Rudawy Janowickie.