Korona Gór polski
Biskupia Kopa 890 m n.p.m.
Góry Opawskie
Przyjmuje się, że Biskupia Kopa jest najwyższym szczytem w polskiej części Gór Opawskich oraz najwyższym wzniesieniem województwa opolskiego, chociaż najwyższy jej punkt, wraz z zabytkową wieżą widokową, znajduje się po czeskiej stronie.
W przeszłości, Biskupia Kopa przypuszczalnie była nazywana Oser od legendarnego plemienia Ozów, zamieszkującego okolice Prudnika na początku naszej ery. Jej obecna nazwa prawdopodobnie pochodzi od jej kształtu, przypominającego mitrę biskupią, lub też od nadania okolicznych terenów księstwu biskupiemu przez króla węgierskiego Macieja Korwina, które miało miejsce w 1474.
Na szczycie znajduje się kamienna wieża widokowa o wysokości 18 m. Zbudowana w 1898 przez Morawsko-Śląskie Sudeckie Towarzystwo Górskie (niem. Mährisch-Schlesischer Sudetengebirgsverein (MSSGV)) w jubileusz 50-lecia panowania cesarza Franciszka Józefa I (Kaiser-Franz-Josef-Warte).
Biskupia Kopa jest szczytem granicznym (Polska-Czechy). W drodze na szczyt zatrzymaliśmy się na chwilę odpoczynku i posiłek w schronisku PTTK Górski Dom Turysty „Pod Kopą Biskupią”.
Co ciekawe, okoliczne wzniesienia, niegdyś w całości zalesione, dzisiaj świecą otwartymi przestrzeniami. Powód? Oficjalnie kornik drukarz, który zaatakował drzewa. Jednak zdania w tym temacie są podzielone. Mimo licznych interwencji mi. In opiekunów schroniska nie udało się powstrzymać wycinki wielu tysięcy drzew…
Na jej szczycie znajduje się zabytkowa wieża widokowa trochę przypominająca jedną z wież Bismarcka. Jest to mylne wrażenie ponieważ akurat ta wieża nosiła imię zupełnie innej postaci 
Obecna wieża na Biskupiej Kopie powstała w związku ze zbliżającą się rocznicą 50-lecia panowania cesarza Franciszka Józefa I. Wydano specjalną odezwę, zapowiadającą budowę i wezwano darczyńców do wspomożenia jubileuszowego dzieła. Ofiarodawcy szybko się znaleźli, pomagało również miasto Zlate Hory oraz inne sekcje MSSGV. Koszty budowy były jednak większe niż się spodziewano – z powodów finansowych zrezygnowano z wcześniejszego projektu ośmiobocznej więzy z okrągłym zakończeniem. Otwarta 26 sierpnia 1898. Franz Joseph Warte miała 18 m wysokości. Na szczycie namalowano panoramę z widocznymi szczytami, odpowiednio opisanymi. Koszty budowy wyniosły 5189,59 florenów (ponad 15 tys. austriackich koron), wpędzając sekcję ze Zlatych Hor w długi.
Wieża cieszyła się ogromną popularnością wśród turystów – w pierwszym roku odwiedziło ją 2000 osób, w następnym już 5705 i taka frekwencja utrzymywała się przez kilka następnych lat. Wejście kosztowało 10 halerzy lub fenigów. Wpływy umożliwiły MSSGV nie tylko utrzymanie wieży, ale też stopniową spłatę długów. W 1905 wydzierżawiono ją właścicielowi schroniska Rudolfsheim.Podczas wojny ruch turystyczny mocno się zmniejszył. Tuż po jej wybuchu biskupstwo wrocławskie,dotychczasowy właściciel gruntu, wydzierżawiło MSSGV ziemię pod wieżą.
Od 1919 turyści ponownie zaczęli odwiedzać wieżę, która jednak była w coraz gorszym stanie technicznym. Poważniejszy remont wykonano w 1925. Dzierżawcą nadal był właściciel Rudolfsheim, a w 1928 sekcja ze ZlatychHorów kupiła parcelę sąsiadującą z terenami biskupimi i wymieniła je na teren pod budynkiem. Oznaczono go czterema granitowymi słupkami, z których do dzisiaj zachowały się trzy. W wydawanych przez Morawsko-Śląskie Sudeckie Towarzystwo Górskie biuletynach wieżę wspominano jednak rzadko – patron źle się w ówczesnej Czechosłowacji kojarzył.W latach II wojny światowej, kiedy wieża znalazła się w granicach III Rzeszy, wykorzystywano ją do celów propagandowych – młodzież z Hitlerjugend wywieszała na niej flagi oraz odgrywała fanfary.
Po II wojnie światowej obiekt szczęśliwie uniknął losu wielu zburzonych budynków ze strefy przygranicznej i aż do 1966 był otwarty. Następnie zamknięto go, urządzając w środku przekaźnik czeskiej telewizji, działający do 1990. Wtedy też otwarto ją na kilka dni, ale jej stan techniczny był bardzo zły. Podczas kapitalnego remontu przeniesiono ją na nowy słup, wymieniono tynk, schody, wyremontowano całą klatkę schodową. W 1996 obiekt ponownie został udostępniony turystom jednak w XXI wieku znowu potrzebował remontu, który odbył się po przejęciu obiektu przez gminę . Od 2000 obok wieży powstaje schronisko, ale na razie wybudowano tylko piwnice.
Schronisko PTTK “Pod Biskupią Kopą” im. Bohdana Małachowskiego to jedyny taki obiekt w Górach Opawskich. Położone jest na wysokości 850 metrów n.p.m., w pobliżu szczytu Biskupiej Kopy na terenie Parku Krajobrazowego Gór Opawskich.
Inicjatorem wybudowania było Śląskie Sudeckie Towarzystwo Górskie (Schlesischer Sudetengebirgsverein, SSGV). Od końca XIX wieku niedaleko szczytu działało już schronisko “Rudolfsheim”, ale znajdowało się ono w rękach prywatnych.
Projektantem i wykonawcą nowego obiektu został Georg Döring, budowniczy miejski z Prudnika i członek Śląskiego Sudeckiego Towarzystwa Górskiego.W lipcu 1923 r. uroczyście zatknięto wiechę i postanowiono, że schronisko otrzyma nazwę Schroniska Górnoślązaków (Oberschlesierhütte). Oficjalne otwarcie nastąpiło w lipcu 1924 r.
W związku z dużą popularnością wśród turystów już w latach 1926 – 1927 dokonano rozbudowy, powstała też nowa droga do schroniska.
Podczas II wojny światowej ruch turystyczny był mniejszy, ale nadal schronisko odwiedzali turyści. Przez cały okres niemiecki gospodarzył w nim Hans Mattner, junior z Jarnołtówka, zwany Koppa Hansem.
Po 1945 r. schronisko otrzymało nazwę “Pod Biskupią Kopą”, a w 1964 r. imię Bohdana Małachowskiego, krakowskiego działacza turystycznego. Pierwszym polskim właścicielem zostało PTTK z Katowic, a od 1992 właścicielem jest wrocławski oddział PTTK.
trasa
Start niebieskiego szlaku we wsi Pokrzywna (przez Gwarkową Perć) - następnie wędrujemy szlakiem żółtym do Schroniska pod Biskupią Kopą (ok 2 h), na szczyt węrdujemy szlakiem czerwonym (ok 30 min.). Powrót szlakiem czerwonym, następnie żółtym przez Przełęcz pod Kopą, aż do Pokrzywnej (pętla).
Dystans
ok. 13km
Czas przejścia
ok. 4,5 h
trasa
Start czerwonego szlaku Jarnołtówek - Schronisko pod Biskupią Kopą - Biskupia Kopa - Srebrna Kopa - zejście do Pokrzywnej
Dystans
ok. 11km
Czas przejścia
ok. 3,5 h
Góry Opawskie – pokrzywna – województwo opolskie
Mapy & ciekawostki
Gwarkowa Perć z 11-metrową drabiną o 35 szczeblach stała się symbolem Gór Opawskich. Nazywana „żelazną drogą” stanowi jedyne miejsce w polskich Sudetach, które można podciągnąć pod kategorię via ferrata.
Miejsce to jest w rzeczywistości wyrobiskiem górniczym po nieczynnym kamieniołomie powstałym po eksploatacji łupków fyllitowych. W wyniku robót eksploatacyjnych wyrobisko kamieniołomu na wysokości 430 m n.p.m. wcięło się poziomo w południowo-wschodnie zbocze wzniesienia powodując sztuczne odsłonięcie warstw skalnych.
W prawie pionowych ścianach o 50-metrowej wysokości występują interesujące efekty przeobrażeń skał. Przez cały rok po ścianach wyrobiska malowniczo spływa woda, która zimą zamarza i sprawia wrażenie wielkiej pofalowanej pokrywy lodowej urozmaiconej soplami.
W roku 1985 w tym malowniczym wyrobisku zamontowano 11-metrową metalową drabinką, ewenement w polskich górach, gdzie trudno spotkać jakiekolwiek ułatwienia w postaci klamer, lin, łańcuchów, czy właśnie drabinek. Odsłonięte skały oraz nieczynny kamieniołom pod wieloma względami są wielką osobliwością stanowiąc atrakcję Jarnołtówka.
„Cóż zmusza Cię, człowieku, abyś opuścił własne schronienie w mieście, porzucił krewnych i przyjaciół i udał się w wędrówkę poprzez góry i doliny? Cóż jeśli nie przyrodzone piękno świata.”
Leonardo da Vinci
Leonardo da Vinci
