województwo dolnośląskie
Międzygórze
Rezerwat wodospad wilczki
Dawniej nazywany również Wodogrzmoty Żeromskiego, wodospad Wilczki znajduje się na rzece o tej samej nazwie w Masywie Śnieżnika (Sudety Wschodnie), w pobliżu Międzygórza.
Wysoki na 22 m. jest to drugim co do wielkości wodospadem w polskich Sudetach, po Wodospadzie Kamieńczyka.
Przed wielką powodzią w 1997 r. woda spadała z wysokości o 5 metrów większej. Powódź wymyła wtedy, jak się okazało, sztucznie wykonany próg z początków XIX w. Przed 1945 r. wysokość wodospadu sięgała nawet 30 m. Wody spadają z progu szerokości ok. 3 m do niewielkiego kotła eworsyjnego wyżłobionego w mniej odpornych łupkach łyszczykowych.
Zimą wokół kaskady tworzy się efektowny lodospad.
Od końca XVIII wieku był celem częstych wycieczek organizowanych z okolicznych kurortów – Lądka i Długopola-Zdroju. W XIX wieku, za czasów królewny Marianny Orańskiej powyżej wodospadu powstał mały park z fontanną, a otoczenie urządzono w stylu romantycznego ogrodu.
Z inicjatywy rodzeństwa Neglerów wybudowano schody, poręcze i kładki z dojściami na punkty widokowe oraz na dno wąwozu. Za zwiedzanie wodospadu pobierano wówczas opłatę. Po dawnym założeniu parkowym do dziś nie przetrwały żadne ślady.
Sanktuarium matki boskiej śnieżnej na iglicznej
Wędrując Głównym Szlakiem Sudeckim w stronę Śnieżnika odwiedziliśmy po drodze dość ciekawe miejsce, a mianowicie świątynię Maria Śnieżna.
Jest to sanktuarium maryjne w późnobarokowym, górskim kościółku pochodzącym z końca XVIII wieku, znajdujące się pod szczytem góry Igliczna w Masywie Śnieżnika.
Tuż obok znajduje się malowniczo położone schronisko górskie.
Sanktuarium wzniesiono w pobliżu miejsca, w którym pierwotnie stała ludowa figura Marii z Dzieciątkiem ustawiona w pod konarami rozłożystego buka. Figurę przywiózł w 1750 z pielgrzymki do Mariazell w Austrii wójt Wilkanowa Krzysztof Veit.
Rzeźba ta była kopią tamtejszej Madonny. Piętnaście lat później okolicę nawiedziła potężna wichura, która obaliła również drzewo, nie uszkodziła jednak samej figury. Miejscowa ludność poczytała to za znak od Boga i przeniosła figurę w bezpieczniejsze miejsce, a w 1776 zbudowano dla niej nową, drewnianą kaplicę.
Dotychczasowa kaplica przestała wystarczać w latach 70. XVIII wieku.
Nie mogła pomieścić licznych wiernych przybywających na wieść o cudownych uzdrowieniach, dlatego postanowiono zbudować w jej miejsce nowy kościół.
Kamień węgielny pod kościół wmurowano 18 czerwca 1781 roku. Prace murarskie zlecono Andrzejowi Jägerowi z Międzylesia, a ciesielskie Józefowi Knietigowi z Wilkanowa. W budowie uczestniczyli pielgrzymi przybywający na Igliczną. Zasadnicza bryła kościoła stanęła rok później. 22 października 1782 wikariusz książęco-arcybiskupi arcybiskupa Pragi, ksiądz Karl Winter z Międzylesia, kościół poświęcił. Dwa lata później dobudowano od zachodu wieżę, a w 1821 tzw. soboty.
Kościół zbudowano w stylu lokalnej, śląskiej odmiany baroku. Jest murowaną budowlą jednonawową, dwuprzęsłową o ściętych narożach, prezbiterium zaś jednoprzęsłowe z zaokrągloną apsydą.
Wokół całego budynku dobudowane są soboty. Od zachodu czworokątną wieżę nakryto hełmem.
Sklepienie kolebkowe ma lunetę na gurtach i malowidło o motywach litanii loretańskiej. Ołtarz główny wykonany został w Monachium w pracowni Mayera w stylu pseudobarokowym i pochodzi z 1897.
Z tego samego roku są witraże i polichromie. Witraże w prezbiterium przedstawiają rodziców Marii, św. Annę i św. Joachima, w nawie zaś św. Józefa, św. Jerzego, św. Agnieszkę i św. Barbarę. Wystrój tworzą liczne obrazy i rzeźby w stylu barokowym i rokokowym: Matka Boska z Dzieciątkiem z roku 1750, pieta z drugiej połowy XVIII wieku i ukrzyżowanie z 1780. W sobotach umieszczone są bardzo liczne obrazy wotywne o cechach ludowych, w tym pięć związanych z historią sanktuarium. W prawym krużganku znajduje się ruchoma szopka wykonana przez oo. redemptorystów.
Międzygórze – województwo dolnośląskie
Mapy & ciekawostki
"Turyści nie wiedzą gdzie byli, podróżnicy nie wiedzą gdzie będą."
Paul Theroux
